Auteur: Anke de Vries Uitgeverij: Lemniscaat Jaar van uitgave: 1992 Prijzen: De Nederlandse Kinderjury (1993)
Flaptekst
Op school is Judith stil en teruggetrokken. Thuis probeert ze het haar moeder zoveel mogelijk naar de zin te maken en te helpen met de verzorging van haar kleine broertje, maar toch wordt haar moeder vaak boos. Dan slaat ze Judith, soms zo erg dat ze onder de blauwe plekken zit.
Op school durft Judith niets te vertellen, tot ze bevriend raakt met haar klasgenootje Michiel. Bij hem thuis ziet ze dat het ook anders kan. Met haar moeder gaat het ondertussen slechter. Ze wordt nog sneller boos dan vroeger en slaat haar steeds vaker. Judith is wanhopig en weet niet meer wat ze moet doen.
Recensie: Manon Sies
‘Blauwe plekken’ hoort bij de top van de jeugdliteratuur. Dit boek gaat over Judith die mishandeld wordt door haar moeder.
Je leest in dit boek vooral de gedachten van Judith, maar ook die van Michiel, haar meester en een paar anderen die met Judith te maken hebben. Je leest niet de gedachten van Judith haar moeder.
Doordat je de gedachten leest van de mensen die met Judith te maken hebben, lees je dat ze niet weten wat er bij Judith thuis gebeurt. Dit zorgt voor frustratie. Je wilt zo graag dat de omgeving van Judith weet wat er bij haar thuis afspeelt en dat er een oplossing komt. Hierdoor blijf je het verhaal lezen. Het verhaal is ook spannend. Elke keer als Judith in de buurt is van haar moeder, lees je ademloos en hoop je dat Judith niet weer geslagen wordt.
In dit boek draait het om machteloosheid, dat is ook het thema van het boek. Judith is machteloos, ze kan en durft niet tegen haar moeder op te komen. Judith's moeder is ook machteloos, want ze wil Judith helemaal niet slaan. Toch doet ze dat, want als ze begint met slaan, weet ze niet meer waar ze mee bezig is. Ook Michiel en de meester staan machteloos. Ze weten dat er iets niet goed zit, maar ze weten niet precies wat het is.
Het boek is goed om te lezen. Het taalgebruik is niet te ingewikkeld, waardoor je snel door het boek gaat. ‘Blauwe plekken’ is geen vrolijk boek, maar het zet je wel aan het denken. Dit is een boek die je gelezen moet hebben!