Auteur: Mirjam Mous Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf Jaar van uitgave: 2007
Flaptekst
Denise verhuist met haar moeder naar de stad. Ze ziet erg op tegen haar nieuwe school, maar op de eerste dag ontmoet ze Lindy, die al snel haar vriendin wordt. Dan leert Denise ook de vrienden van Lindy kennen. Vooral Benito vindt ze geweldig. Ze raakt hevig verliefd. Benito en zijn vrienden zijn onafscheidelijk. Ze gaan voor elkaar door het vuur, en delen echt alles: van drank en sigaretten tot de kelderbox van Rik. Zelfs meisjes. Als een meisje “nee” zegt, kun je best een beetje aandringen, vinden ze. Zelfs wanneer ze echt niet wil...
Recensie: Manon Sies
In ‘Nee!’ is Denise de hoofdpersoon. Denise is heel erg verliefd op Benito, maar Benito is niet verliefd op haar. Dat weet je, omdat je het verhaal vanuit Denise en vanuit Benito leest. Doordat je de gedachten van Benito en Denise leest, weet je ook meer van hen dan van de andere personen in het boek.
De gedachten hebben allebei een ander lettertype, zo is het makkelijk te zien van wie de gedachten zijn. Je kunt ook aan het taalgebruik zien van wie de gedachten zijn. Benito's taalgebruik is af en toe grof. Hij is soms gewelddadig en neemt geen blad voor zijn mond. Denise is een zachtaardig meisje uit een dorpje. Haar taalgebruik is ook netter.
Benito vindt Denise een makkelijk meisje, terwijl ze zo haar best doet om indruk op hem te maken. Ze is helemaal niet zo, dat blijkt ook uit het volgende fragment. 'Toen had ze het nog spannend gevonden om met een jongen te slowen, maar nu leek dat ineens vreselijk kinderachtig.' Ook Lindy stookt haar op. Zij zegt dat ze met haar vriend Marco al heel snel naar bed ging, om te laten zien dat ze van hem houdt. Al kenden ze elkaar toen pas een halfuur. Denise vindt dit vreemd.
De jongens luisteren niet naar Denise, terwijl ze ‘nee’ zegt. Daarom heet het boek ook ‘Nee!’. De boodschap van de schrijfster is duidelijk. Durf ‘nee’ te zeggen als er iets bij je wordt gedaan dat jij niet wil. Er zijn genoeg boeken over dit onderwerp, maar ‘Nee!’ is anders. Dat komt, omdat je het verhaal vanuit het meisje en vanuit de jongen leest. De jongen beseft totaal niet wat hij het meisje heeft aangedaan. Het is een heftig boek, maar het heeft een goede boodschap. Daarom raad ik dit boek jongens en meisjes aan. Het opent je ogen.