Auteur: Tanneke Wigersma Uitgeverij: Querido Jaar van uitgave: 2010
Flaptekst
Keet gaat een paar dagen naar een hotel aan zee. Samen met Niek, op wie ze stapelverliefd is. Nu kunnen ze naar het strand, zwemmen en eindeloos zoenen. Maar Keet is geen gewoon meisje met een normaal leven. Bij haar gaat altijd alles anders...
Want waarom stormt het zo rond het hotel? Wat is er gebeurd in de hotelkamer die al sinds de oorlog leegstaat? En wie huilt daar zo?
De vakantie begint al snel te lijken op een griezelfilm waarin Keet de hoofdrol speelt. Alles wijst erop dat er een geest in het hotel is die Keets hulp nodig heeft. En dat terwijl Keet gezworen heeft dat ze niets meer wil doen met haar gave om geesten te zien. Maar de geest laat haar niet met rust.
Recensie: Manon Sies
‘Niemandskind’ is een vervolg op ‘Spiegelmeisje’. Je hoeft ‘Spiegelmeisje’ niet te hebben gelezen om dit boek te snappen. De schrijfster legt sommige fragmenten uit 'Spiegelmeisje' in het boek uit.
Het boek gaat over de stoere Keet. Keet ziet geesten. 'Ze bleef maar denken aan gisteravond. Aan de vreemde dingen die zij kon zien, maar anderen niet zagen.' Keet hoort in de kamer naast haar gehuil van een vrouw. Ze gaat op onderzoek uit. Ze wil niet, maar het moet. Anders kan Keet geen rust vinden. Ook zal de geest Keet niet met rust laten.
Je leest alleen de gedachten van Keet, maar er zijn ook nog andere personen in het boek. Haar vriendje Niek en de hoteleigenaresse Annabella komen vaak terug in het verhaal. Keet beschrijft Niek vaak, omdat ze zo verliefd op hem is. Het is een lange jongen met mooie krullen. Hij heeft ook altijd honger. Keet vindt hem vooral erg knap. Elke keer als ze hem ziet, voelt ze vlinders in haar buik.Annabella wordt door Keet omschreven als een vrouw van in de vijftig. Annabella heeft zwarte haren, is dik en is heel vriendelijk.
Keet zelf is een meisje van twaalf of dertien jaar. Ze heeft blonde haren en een mooi figuur. Ze is dol op mayonaise, ze doet op bijna alles wat ze eet veel mayonaise.
Je komt dus veel over de personen in het boek te weten. Ook is het leuk, dat de hoofdpersonen uit het boek rond jouw leeftijd zijn. Zo kun jij je als lezer goed in de hoofdpersonen verplaatsen.
‘Niemandskind’ is een griezelboek, omdat Keet geesten kan zien. Verder is het boek niet eng. Het is juist een fijn boek om te lezen. Wat het boek zo fijn maakt, is dat er geen moeilijke woorden gebruikt worden. Daarnaast is het verhaal spannend. Je bent benieuwd of Keet te weten komt wie de huilende geest is en waarom die zo huilt.
Dit boek had ik razendsnel uit. Een niet te eng griezelboek die fijn geschreven is. Zo zouden meer boeken moeten zijn. Een absolute aanrader!