Auteur: Carry Slee Uitgever: Van Holkema & Warendorf Jaar van uitgave: 1996 Prijzen: Genomineerd Kinderjury 10-12 jaar, (1997), winnaar Kinderjury 13-16 jaar (1997) en winnaar Jonge Jury (1998)
Flaptekst
Jochem voelt zich niet erg gelukkig in de tweede klas. Hij is het mikpunt van getreiter. David doet er niet aan mee, maar hij durft er niks van te zeggen. De klassenleraar, die gymnastiek geeft, grijpt ook niet in. Hij heeft een hekel aan dikke Jochem. Jochem lijkt zich niets aan te trekken van de pesterijen die elke dag erger worden, want als de klas weer eens dubbel ligt, lacht hij zelf mee.
Maar op een ochtend krijgen ze van de rector te horen dat Jochem na de klassenavond niet is thuisgekomen. David voelt zich schuldig. Waarom heeft hij zijn mond ook nooit opengedaan? Samen met een vriendin gaat hij Jochem zoeken om te zeggen dat het hem spijt. Als ze Jochem’s tas in het meer vinden, is het misschien al te laat.
Recensie: Katie van Driel
‘Spijt!’ is een boek dat over pesten gaat. De hoofdpersonen zijn David en Jochem. Het boek gaat vooral over deze twee personen. Al spelen de pesters, de klas en de klassenleraar wel een belangrijke rol in het verhaal. Het is een spannend boek. Als je eenmaal leest, wil je blijven lezen. Dit komt, omdat er zoveel dingen achter elkaar gebeuren. Zo wordt Jochem constant gepest en het wordt steeds erger. Je wilt weten hoe het afloopt.
Het boek is makkelijk geschreven. Er zijn geen moeilijke woorden gebruikt. Je kunt daardoor snel lezen. Vanaf het begin is meteen duidelijk wat het probleem is. Het hele boek lang gaan de pesterijen door. Het wordt steeds erger en erger.
Als je dit nu leest, ben je vast wel eens in aanraking geweest met pesten. Je wordt gepest, je pest zelf of je ziet dat er kinderen gepest worden. Vaak heb je geen idee hoe verdrietig het kind kan worden als je misschien een simpel, maar verkeerd grapje maakt. Bedenk daarom altijd goed: 'Hoe zou ik het vinden als ze dit bij mij deden?'
Dit boek beschrijft hoe verkeerd pesten kan aflopen. Ik heb zelf nooit gepest, maar ik heb het wel zien gebeuren. Toen ik het boek had gelezen, dacht ik: ‘Had ik maar ingegrepen. Ik wist niet dat het zo erg kon zijn voor de kinderen die gepest werden. Ik dacht altijd dat het plagen was.' Ga er dus niet zomaar van uit dat het plagen is, maar grijp direct in voordat het te laat is. Het boek is dan ook een echte aanrader voor iedereen om te lezen.